شعارهای ناشناس مانند اهدای چند فرش به داور، رایزنی در پشت صحنه با سران کنفدراسیون فوتبال آسیا و میزبانی از دبیرکل در خانه رئیس فدراسیون مدتی است که رنگ باخته و چیزی ندارد. مکانی برای اعراب
اگر 100 مدیر دیگر به فدراسیون فوتبال بیایند یا همه مدیران باشگاه بتوانند به کوالالامپور (مرکز AFC) سفر کنند و با رئیس کنفدراسیون ماکیاتوی کاراملی بخورند، تاثیری در وضعیت فعلی فوتبال ایران نخواهد داشت! حتی صحبت های وزیر امور خارجه مبنی بر اینکه ما و عربستان معتقدیم بازی سپاهان-اتحاد تکرار می شود تاثیری در تصمیم کنفدراسیون فوتبال نداشت.
کنفدراسیون فوتبال آسیا با سابقه محرومیت از میزبانی تیم های ایرانی، پیش از این نشان داده که در سبک مدیریتی خود با هیچ باشگاهی شوخی نمی کند. چند سالی میزبانی تیم های ایرانی در بازی های آسیایی میوه ممنوعه بود تا اینکه بعد از بهبود روابط با عربستان، کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز با آن مواجه شد اما مدیرانی که فوتبال آسیا را مدیریت می کنند از اتفاقات فوتبال این کشور بی خبرند. ، غافل نیستند.
آنها سالهاست می دانند که دست باشگاه های بزرگ ایران در جیب دولت است، صداوسیما حق پخش تلویزیونی را نمی دهد و اسناد باشگاه های ما حتی توسط عوامل مسئول آنها دستکاری می شود، اما مجبورند اسناد صادر کند. مجوز حرفه ای تیم های ایرانی! ما سال‌ها قوانین بدیهی را نادیده گرفتیم و آن را در فوتبال آسیا خوردیم. به همین دلیل، ما صادقانه می گوییم که ناله و غر زدن که سعودی ها قدرت بیشتری در کنفدراسیون دارند، بهانه ای افراطی است.
بهانه این است که سعودی ها «ورزشگاه» ساختند، باشگاه های بزرگ و درجه یک با ساختار مناسب و حرفه ای را در معرض دید همگان قرار دادند، رونالدو، مسی و نیمار را وارد لیگ خود کردند و جام جهانی را میزبانی کردند. اگر همه کارهایی که سعودی ها انجام داده اند به نام روابط و پول است، چرا ما از آنها سود نمی بریم؟ اگر پول و امکانات حرف اول را در دنیای فوتبال می زند، چرا به خاطر نبود همه چیزهایی که نداریم، کم کم این فوتبال را تعطیل نکنیم؟
جریمه سنگین و محرومیت از 3 بازی خانگی در لیگ قهرمانان آسیا مقابل “سپاهان” قطعا اقدام خشن و ظالمانه مدیریت کنفدراسیون فوتبال آسیا بود، اما فراموش نکنیم که نه تنها در این حادثه تلخ بلکه در آینده ای نزدیک باید پاسخگو باشیم. . AFC برای خیلی چیزها. در فوتبالی که زمین های چمن آن مورد تمسخر مربیان خارجی لیگ برتری است و باشگاه هایش اغلب بازنده هستند، این اختلافات آشتی ناپذیر جای تعجب ندارد!
